Rawi Rawinder, właśc. R. Singh Gill, ur. 8 III 1937, Sialkot (obecnie w Pakistanie),
indyjski poeta, prozaik i krytyk literacki, piszący w języku pendżabskim;
Rawi Rawinder
Encyklopedia PWN
1967–74 wykładowca literatury ang. na uniwersytetach w Kenii, od 1974 mieszka w Kanadzie; jeden z prekursorów eksperymentalizmu w literaturze pendżabskiej (Prajogśil kawja darśan ‘zwierciadło poezji eksperymentalnej’ 1964); odciął się od tradycji romant. poezji Mohana Singha i Amrity Pritam; wprowadził realist. obrazowanie, nawiązujące do życia w zurbanizowanym, zindustrializowanym świecie; zbiory wierszy, m.in. Dil transplant ton bad [‘serce po transplantacji’] (1969), Sahir dźangli haf [‘miasto jest dzikie’] (1970), dramaty poet., m.in. Bimar sadi [‘chore stulecie’] (1974), i zbiory opowiadań, m.in. Agharwasi [‘bezdomny’] (1984).
