Qianlong, Cienlung, z dyn. Qing, ur. 25 IX 1711, zm. 7 II 1799, Pekin,
cesarz chiń. 1736–95, syn ces. Yongzhanga;
Qianlong
Encyklopedia PWN
w wyniku zwycięskich kampanii wojennych i przez zręczną dyplomację powiększył obszar cesarstwa niemal dwukrotnie; przywrócił kontrolę nad Tybetem i sprzyjał upowszechnianiu lamaizmu w kraju; rozszerzył panowanie Chin nad Azją Środkową aż do Pamiru i na Mongolię; jego zwierzchnictwo uznały też: Korea, Wietnam, Nepal, Birma i Syjam; znawca i propagator konfucjanizmu, uzdolniony poeta, malarz i kaligraf, był patronem sztuk i literatury; patronował jezuitom i sprowadzaniu nowinek z Zachodu (na jego dworze pracował wł. architekt i malarz G. Castiglione); za panowania Q. cesarstwo chiń. osiągnęło największy rozkwit i potęgę w swych dziejach, a jego ludność dzięki rozwojowi rolnictwa i rzemiosła wzrosła ponad dwukrotnie (do ok. 400 mln); po 60 latach panowania abdykował (nie chciał rządzić dłużej niż jego dziad ces. Kangxi).
