Pyrzyce

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Pyrzyce,

m. powiatowe w województwie zachodniopomorskim, na Równinie Pyrzycko-Stargardzkiej, nad Siciną (lewy dopływ Płoni).

Ludność miasta: ogółem — 12,6 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 322,6 os/km² (2019)

Powierzchnia: 39 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 14°53′E, szerokość geograficzna: 53°08′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1263

Oficjalne strony WWW: www.pyrzyce.um.gov.pl

Wczesnośredniow. gród zachodniosłow., ośr. plemienia Pyrzyczan; w XII w. gród kasztelański; prawa miejskie 1263, ośr. handlu zbożem; od 1295 w księstwie szczec., dzieliły losy polit. Pomorza Zachodniego (zgermanizowana nazwa Pyritz); w XVIII w. upadek miasta, w XIX w. ponowny rozwój, budowa linii kol.; II–III 1945 zacięte walki o Pyrzyce, miasto zniszczone w ponad 70%; od 1945 w Polsce. ośr. usługowy regionu roln.; przemysł spoż., metal., odzieżowy; mieszalnia pasz; pierwsza w Polsce ciepłownia geotermiczna (zbud. 1994), wykorzystująca gorącą (64°C) solankę zalegającą pod miastem na głęb. 1700 m; węzeł kol.; zespół szkół mechanizacji rolnictwa; got. kościół (2. poł. XIII w.–XV w., odbud. 1945); niemal w pełni zachowany obwód murów miejskich z bramą Bańską i basztami (XIV–XVI w.). W P. i okolicy rozwinięta uprawa warzyw (liczne szklarnie) i owoców.