Połabskie, Góry

Połabskie, Góry, Nadłabskie Góry Piaskowcowe, czes. Děčínské stěny, niem. Elbsandsteingebirge,

region fizycznogeogr. we wschodnich Niemczech (Saksonia) i częściowo w północnych Czechach, pomiędzy Rudawami a Pogórzem Łużyckim;

wyżynna płyta zbudowana z piaskowców górnokredowych, przecięta wąską i głęboką doliną Łaby; procesy erozyjne w spękanych piaskowcach doprowadziły do powstania osobliwych form (baszty, słupy, iglice, zamczyska skalne); ponad zrównaną powierzchnię o wysokości 200–400 m wznoszą się góry stołowe, najwyższy szczyt Děčínský Sněžník (726 m); na południowym wschodzie piaskowce są przecięte żyłami skał bazaltowych, które tworzą stożkowate wzniesienia (wysokość ponad 500 m); lasy jodłowo-bukowe, na skałach rosną sosny; popularny region turystyczny, w Niemczech zwany Saską Szwajcarią.