Penteusz

Penteusz, gr. Pentheús

[‘bolesny’],

mit. gr. wnuk i następca króla Teb, Kadmosa, syn jego córki Agaue i Echiona;

P. jest gł. bohaterem tragedii Eurypidesa Bachantki: ufny w swą mądrość, butny młody król wystąpił przeciwko Dionizosowi; gdy do Teb przybył Dionizos, przybrawszy postać czciciela boga, i starał się nakłonić króla do uznania nowego kultu, P. uwięził go; bóg uwolnił się, lecz ani cud uwolnienia, ani wieść o niezwykłych zdarzeniach nie przekonały P.; zatem Dionizos powiódł go na Kitajron, gdzie P. zginął rozszarpany przez szalejące menady; jako pierwsza rzuciła się na swego syna Agaue, która przyniosła do Teb jego głowę, sądząc, że upolowała lwa lub byka.