Ozaki
japoński pisarz i poeta;
[odzaki]
Kōyō, właśc. Ozaki Tokutarō, ur. 10 I 1867, Edo (ob. Tokio), zm. 30 X 1903, tamże,
Ozaki Kōyō
Encyklopedia PWN
twórca i popularyzator haiku; współzałożyciel grupy lit. Ken’yūsha [‘stowarzyszenie przyjaciół kamienia do tuszu’] i redaktor działu lit. gazety „Yomiuri shinbun”; jako neoklasycysta odwoływał się do realist. twórczości okresu Edo, m.in. Ihary Saikaku (debiutancka powieść Ninin bikuni irozange ‘miłosne wyznania dwóch mniszek’ 1889); dążył do zbliżenia języka lit. do potocznego (Futari nyōbō ‘dwie żony’ 1891), czym przyczynił się do stworzenia języka współcz. literatury japońskiej; jednym z najbardziej popularnych w Japonii utworów przeł. XIX i XX w. była jego ostatnia, prekursorska wobec naturalizmu, powieść Konjiki yasha [‘demon złota’] (1897–1902), opisująca konflikt uczuć i interesów we współcz. świecie.
