Nowy Brunszwik
 
Encyklopedia PWN
Nowy Brunszwik, ang. New Brunswick Wymowa, fr. Nouveau-Brunswick,
prow. we wschodniej Kanadzie, nad O. Atlantyckim;
pow. 73,4 tys. km2; 728 tys. mieszk. (2009); w tym 37% francuskojęzycznych Akadyjczyków, skupionych na północy i wschodzie prowincji; gł. m.: Saint John, Moncton, Fredericton (stolica); część wschodnia (nadmor.) nizinna, zachodnia — wyżynna; klimat umiarkowany ciepły, mor.; gł. rz. Saint John; jedna ze słabiej rozwiniętych gospodarczo prowincji Kanady; eksploatacja lasów (zajmują ponad 80% pow.), przemysł drzewno-papierniczy, wydobycie węgla kam., gipsu; znaczne zasoby rud metali nieżel. i soli potasowych; hodowla bydła; rybołówstwo; transport samochodowy.
Historia. Obszar kolonizowany od pocz. XVII w. przez Francję (Akadia); przedmiot rywalizacji fr.-ang.; 1713 przyznany Wielkiej Brytanii — początkowo w ramach bryt. kolonii Nowa Szkocja, od 1784 odrębna kolonia Nowy Brunszwik; 1867 wszedł w skład Dominium Kanady.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia