Nałęczów

Nałęczów,

miasto w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, na Płaskowyżu Nałęczowskim, przy ujściu Bochotniczanki (Bochotnicy) do Bystrej, na wys. 212 m, w Kazimierskim Parku Krajobrazowym.

Ludność miasta: ogółem — 3,7 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 267,8 os/km² (2019)

Powierzchnia: 14 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 22°09′E, szerokość geograficzna: 51°17′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1963

Oficjalne strony WWW: www.naleczow.pl

Wczesnośredniow. grodzisko (zw. Poniatówką), otoczone wałem obronnym (wys. 2 m) i fosą (szer. 1–2 m); od 2. poł. XVIII w. własność Małachowskich; od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; miejscowość kuracyjna znana od pocz. XIX w.; na przeł. XIX i XX w. modna wśród inteligencji, przebywali tu m.in. B. Prus, S. Żeromski, H. Sienkiewicz, M. Andriolli; w czasie okupacji niem. 1942–43 obóz pracy przymusowej; w okolicy silny ruch partyzancki; prawa miejskie 1963. Uzdrowisko (2001 sprywatyzowane) i ośr. wypoczynkowy; słabo zmineralizowane wody wodorowęglanowo-wapniowe, żelaziste; leczy się gł. choroby układu krążenia (zwłaszcza choroby wieńcowe); uzdrowiskowy szpital kardiologiczny, liczne sanatoria, ośr. wypoczynkowo-sanatoryjne, zakład przyrodoleczn.; rozlewnia wody miner. Nałęczowianka; zespół pałacowo-zdrojowy z barok.-klasycyst. pałacem Małachowskich (1771–73, F. Nax; ob. m.in. Muzeum B. Prusa) i parkiem krajobrazowym z XIX w.; tzw. Chata S. Żeromskiego (1904–05, J. Koszczyc-Witkiewicz), drewniana, w stylu zakopiańskim.

Nałęczów, stary dom zdrojowy, XVIII, XIX w.