Najwyższy Trybunał Administracyjny

Najwyższy Trybunał Administracyjny,

w Polsce sąd adm. powołany na mocy ustawy z 3 VIII 1922, działał do IX 1939;

orzekał o legalności orzeczeń i zarządzeń adm. wydanych w ostatniej instancji; działał jako instancja kasacyjna. Organ adm., którego decyzję NTA uchylił, był obowiązany wydać nową decyzję w ciągu miesiąca, przy czym był związany zapatrywaniem prawnym NTA zawartym w uzasadnieniu wyroku. Sędziowie NTA byli mianowani przez prezydenta, w połowie spośród osób mających kwalifikacje sędziowskie i urzędnicze; przysługiwała im niezawisłość sędziowska. Konstytucja marcowa 1921 przewidywała powołanie całego systemu adm. (nie zostało zrealizowane); utworzono jedynie NTA, do którego mogli się odwoływać obywatele po wyczerpaniu toku instancji adm.; w postępowaniu przed trybunałem obowiązywał przymus adwokacki. Przyjęty system był wzorowany na rozwiązaniach austr.; jedynie w byłym zaborze pruskim w całym okresie II RP utrzymywał się trójinstancyjny system sądownictwa adm. (I instancja — wydziały powiatowe i miejskie, II instancja — wojew. sądy adm., III instancja — NTA.