Muromachi
nazwa okresu w dziejach Japonii (od nazwy dzielnicy Kioto, siedziby bakufu);
[muromaći],
Ashikaga bakufu,
Muromachi
Encyklopedia PWN
jako początek przyjmuje się 1333 (rozbicie Kamakura bakufu), 1336 (Ashikaga Takauji shōgunem lub 1392 (zjednoczenie dynastii cesarskiej); zakończenie — 1573 (15. shōgun z linii Ashikaga został wypędzony z Kioto), albo 1596 (śmierć owego shōguna); okres od 1467 jest zw. sengoku jidai [‘okres kraju w wojnie’] — wojny między feudałami toczyły się na skalę lokalną lub obejmowały większość kraju (np. Ōnin-no ran ‘wojna ery Ōnin’ 1467–77); osłabienie bakufu sprzyjało nadużyciom w prowincjach; wyznaczani przez shōguna na zarządców prowincji gubernatorzy wojsk. (shugo) przekształcali oddane pod zarząd ziemie w prywatne dobra, co pogłębiało rozdrobnienie feudalne; po wojnie Ōnin zmiany geopolit. powodował proces obalania shugo przez ich wasali; mimo ciągłych zamieszek, M. to okres rozwoju miast (podzamcza, porty, ośr. rel.) i rozkwitu wielu dziedzin sztuki (m.in. ikebana, ceremonia herbaty, komponowanie ogrodów); szczególne zasługi położyli shōgunowie Ashikaga Yoshimitsu i Ashikaga Yoshimasa; do twórczego uczestnictwa w kulturze i sztuce dopuszczani byli ludzie z gminu (dōbōshū), a wysublimowana kultura stołeczna poprzez dwory shugo docierała na prowincję.
