Muktibodh Gadźanan Madhaw
 
Encyklopedia PWN
Muktibodh Gadźanan Madhaw, Muktibodh Gajānan Mādhav, ur. 13 XI 1917, Śjopur (stan Madhja Pradeś), zm. 11 IX 1964, New Delhi,
indyjski poeta i prozaik, tworzący w języku hindi, krytyk literacki, eseista;
jego wiersze otwierają zbiór Tar saptak [‘siedem strun’] (1943, redaktor Agjej; hindi literatura); nawiązując do poezji zapoczątkowanej przez Niralę, stworzył nowy typ obrazowania łączący realizm i liryzm; wrażliwy na nierówność i krzywdę człowieka, stał się świadkiem-sumieniem współcz. społeczeństwa indyjskiego, wzorem dla pokolenia twórców nowej poezji; mistrzowski zbiór poezji Ćand ka munh terha hai [‘wykrzywiona jest twarz księżyca’] (1964); ponadto zbiór prozy Kath ka sapna [‘sen kłody’] (1966, pol. przekł. noweli Antybohater w „Literaturze na Świecie” 1980 nr 10), krytyka i eseistyka lit. (m.in. Ek sahitjik ki dajari ‘dziennik pewnego pisarza’ 1964), Muktibodh raćnawali [‘utwory zebrane Muktibodha’] (t. 1–6 1980).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia