Mukherji Balaichand

Mukherji Balaichand, pseud. Banaphul, ur. 19 VII 1899, Manihari, zm. 9 II 1979, Kalkuta, pisarz

indyjski, tworzący w języku bengalskim;

autor opowiadań, powieści, dramatów, humorystycznych wierszy i parodii; sławę zyskał bardzo krótkimi opowiadaniami o zaskakującej, efektownej puencie; M. koncentrował się na wewn. przeżyciach bohaterów, z wielką przenikliwością analizował ich charakter i postępowanie, krytykował społ. przesądy i ludzkie wady; zbiory opowiadań, m.in. Banaphuler śresztha galpa [‘najlepsze opowiadania Banaphulera’] (1948), powieści Trynakhanda [‘źdźbło trawy’] (1935), Sthabar [‘nieruchomy’] (1951), Sandhipudźa [‘ofiara’] (1972), dramaty biogr. Śri Madhusudan (1936), Widjasagar (1941), zbiory poezji.