Morosini,
szlachecki ród wenecki;
Morosini
Encyklopedia PWN
wzmiankowani po raz pierwszy w X w., gdy pokonali rodzinę Caloprino zamierzającą poddać Wenecję ces. Ottonowi II; z rodu Morosinich pochodziło 4 dożów, 2 kardynałów oraz wielu wodzów i admirałów Republiki Wenecji; najwybitniejsi przedstawiciele Morosinich: Domenico, data ur. nieznana, zm. 1156, doża od 1148, zjednoczył Wenecję i rozszerzył jej panowanie w Istrii, Dalmacji i na Adriatyku; Marino, żył w XIII w., doża 1249–53; Ruggiero, żył w XIII w., admirał, dowodził w wojnach przeciwko Genui, pokonany w bitwie pod Curzolą (1298); Michele, żył w XIV w., doża 1382, odegrał ważną rolę w negocjacjach pokojowych z Genuą; Antonio, ur. ok. 1366, zm. ok. 1434, członek Wielkiej Rady, autor historii Wenecji; Andrea, ur. 1558, zm. 1618, autor oficjalnej historii Republiki Wenecji 1521–1615; Francesco, ur. 1618, zm. 1694, wódz wenecki, doża od 1688; dowodząc 1657 flotą wenecką, odniósł wiele sukcesów; 1667 wysłany na pomoc oblężonej przez Turków Candii nie zdążył uchronić jej przed poddaniem się; ponownie głównodowodzący w wojnie 1684, po wspaniałych zwycięstwach zajął Peloponez i Ateny, za co otrzymał przydomek „Peloponeski”; jako doża zmusił flotę turecką do opuszczenia wysp Laguny Weneckiej.
