Montaigne Michel
 
Encyklopedia PWN
Montaigne
[mątẹń]
Michel Eyquem de Wymowa, ur. 28 II 1533, Périgord, zm. 13 IX 1592, Bordeaux,
fr. pisarz i filozof humanista;
jeden z gł. przedstawicieli renesansu; 1557–70 radca parlamentu (sądu) w Bordeaux, 1581–85 burmistrz tamże. Swoje poglądy filoz. wyraził w Próbach (księgi 1–3 1580–88, wyd. uzupełnione 1595, 1. wyd. pol. pt. Pisma, t. 1–5 1917), zbiorze luźnych przemyśleń o życiu, w znacznej mierze o charakterze autobiogr.; inspirowane przez staroż. filozofów, dzieło to stanowi gł. dokument lit. renesansowego sceptycyzmu, powiązanego z elementami hedonizmu i stoicyzmu; nadając swym rozważaniom charakter antropocentryczny i występując z afirmacją niezależności i swobodnego rozwoju jednostki, Montaigne zajmował postawę laicką, głosił idee tolerancji rel., racjonalizmu i relatywizmu etycznego oraz uznania naturalnego rozumu ludzkiego za instancję rozstrzygającą; Próby wywarły znaczny wpływ na literaturę, filozofię i pedagogikę XVII w.; fr. tytuł Essais stał się nazwą gatunku (esej).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia