Meteory
 
Encyklopedia PWN
Meteory, Metẹora, Metéōra,
grupa piaskowcowych ostańców w Grecji, w regionieTesalia, na północno-zachodnim skraju Niz. Tesalskiej, w pobliżu miejscowości Kalambaka;
wysokość do 620 m, wysokość względna ok. 300 m; region turyst., jeden z najchętniej odwiedzanych w Grecji; na płaskich powierzchniach szczytowych 24 bizant. klasztory (w większości w ruinie). Nazwa przyjęta od gł. klasztoru, zw. Meteoris [‘klasztor zawieszony w niebie’], wzniesionego (1356–1357?) przez opata Atanasiosa Kinowitisa; pierwsze klasztory wzniesiono w XIV w., na stromościennych ostańcach piaskowcowych (wysokość do 534 m), jako miejsce azylu w okresie inwazji serb. na państwo bizant.; zachowały się m.in. klasztory: Wielki Meteor (kościół Przemienienia Pańskiego 1387–88, freski, ikony), Św. Stefana (XIV w., kościół z rzeźbionym ikonostasem), Św. Warlaama (XVI w., kościół z freskami, biblioteka, ufortyfikowany ogród, urządzenie do wciągania ciężarów na górę). Zespół wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Meteory, Klasztor Św. Trójcy (Aja Triada) (Grecja) fot. J. Makowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia