Merseburg
m. w środkowowschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, nad Soławą, na południe od Halle.
[m
̣rzəburk] 
,
̣rzəburk] , Merseburg
Encyklopedia PWN
wczesnośredniowieczna twierdza graniczna na wzgórzu nad Soławą, punkt wypadowy do podboju Słowian; siedziba hrabstwa; od 968 biskupstwo (zniesione 981–1004); 1815 Merseburg włączono do Prus; 1832 połączono w jedno miasto Merseburg, Altenburg, Domfreiheit i osady w dolinie; na pocz. XX w. rozwój przemysłu. W XI–XII w. miejsce zjazdów królów i książąt pol. z cesarzami niem.; 1013 na mocy pokoju w Merseburgu między Bolesławem I Chrobrym a ces. Henrykiem II Bolesław otrzymał Milsko i Łużyce w lenno; 1032 zjazd, na którym Mieszko II uznał zwierzchnictwo ces. Konrada II; 1135 Bolesław III Krzywousty złożył w Merseburgu hołd z Pomorza i Rugii ces. Lotarowi III. Po II wojnie świat. do X 1990 w NRD. Walcownia aluminium, fabryka celulozy i papieru, przemysł materiałów budowlanych, chem.; węzeł kol.; wyższa szkoła techn. o specjalizacji chem.; muzeum; rom.-późnogot. katedra (XI–XVI w.), kościoły (XIII–XVII w.), 2 zabytkowe ratusze, zamek (XV–XVII w.).
