Mekong

Mekong, tybet. Dza-cz’u, chiń. Lancang Jiang, laot. i tajskie Mae Nam Khong, wietn. Mè Công, Cu’u Long, khmerskie Mekôngk,

rz. w Azji Południowo-Wschodniej, płynie przez Chiny, Laos, Kambodżę i Wietnam, na znacznych odcinkach wyznacza granicę między Laosem a Mjanmą (Birmą) i Tajlandią;

Położenie w państwie: Chiny, Laos, Kambodża, Mjanma, Tajlandia, Wietnam

Ujście: uchodzi do akwenu: Południowochińskie, Morze

Długość: 4 500 km

Powierzchnia dorzecza: 810 tys. km²

Przepływ średni: 7 390 m³/s (koło m. Mukdahan w Tajlandii)

Główne rzeki zasilające: Mun, Tonle Sap, Banghiang, Kong

Główne miejscowości: Qamdo, Luang Prabang, Wientian, Kompong Czam, Phnom Penh, Vinh Long, Can Tho, My Tho

dł. 4500 km — najdłuższa rzeka na Płw. Indochińskim, pow. dorzecza 810 tys. km²; źródła w górach Tangla na Wyż. Tybetańskiej; płynie przez terytorium Chin, Laosu, Kambodży, Wietnamu; częściowo wyznacza granice między Laosem a Birmą i Tajlandią; uchodzi do M. Południowochińskiego tworząc deltę (pow. 70 tys. km²), narastającą 80–100 m rocznie; w górnym i środkowym biegu liczne progi i wodospady; gł. dopływy: Mun, Tonle Sap (pr.), Se Kong (l.); średni przepływ przy ujściu 12 000 m³/s (maks. w sierpniu 30 000 m³/s, minim. w kwietniu — 1500 m³/s); wahania poziomu wody w dolnym biegu do 12 m (związane z występowaniem pory deszczowej); żegl. od m. Kratie (podczas wysokiego stanu wód od Wientianu); statki mor. dochodzą do m. Phnom Penh; dolina i delta Mekongu stanowią ważny region uprawy ryżu; gł. m. nad M.: Luang Prabang, Wientian, Phnom Penh.

Mekong, wygięte drzewa pokazują skalę wahań poziomu wody w rzece (Kambodża)