Maslow Abraham Harold
 
Encyklopedia PWN
Maslow
[mạ̈zlou]
Abraham Harold Wymowa, ur. 1 IV 1908, Nowy Jork, zm. 8 VI 1970, Menlo Park (stan Kalifornia),
psycholog amerykański;
1951–69 profesor Brandeis University w Waltham; jeden z twórców psychologii humanistycznej; sformułował teorię, według której potrzeby człowieka tworzą pewną stałą hierarchię, decydującą o kolejności ich zaspokajania: potrzeby zajmujące wyższą pozycję w hierarchii aktualizują się dopiero wówczas, gdy zostają zaspokojone potrzeby „niższego” szczebla (bardziej elementarne); według Maslowa do wrodzonych, naturalnych potrzeb człowieka należą nie tylko „potrzeby braku”, jak potrzeba pokarmu, bezpieczeństwa czy miłości, ale także — zajmujące wyższe miejsca w hierarchii — „potrzeby wzrostu”: samorealizacji, twórczości, transcendencji (przekraczania granic własnego ja); człowiek w pełni zdrowia psychicznego to człowiek „samorealizujący się”, dążący do urzeczywistnienia pełni swoich wewnętrznych, potencjalnych możliwości; główne prace: Motywacja i osobowość (1954, wydanie polskie 1990), W stronę psychologii istnienia (1962, wydanie polskie 1986).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia