Marynidzi, Merynidzi, arab. Banū Mārīn,
dynastia berberska panująca XIII–XIV w. w Maroku i Afryce Północnej;
Marynidzi
Encyklopedia PWN
wywodzili się z grupy berberskich plemion Zanata; na pocz. XIII w. toczyli walki we wschodnim Maroku z dyn. Almohadów, 1248 zajęli Fez, który ustanowili stol. państwa; 1269 Abu Jusuf Jakub, po opanowaniu całego Maroka, ogłosił się sułtanem; 1275–1340 M. prowadzili, bez większych sukcesów, świętą wojnę (arabski dżihad) z chrześcijanami na Płw. Iberyjskim; następnie usiłowali odbudować imperium Almohadów w Afryce Północnej walcząc z Abdalwadydami i Hafsydami; najwybitniejszy władca — Abu Inan (1351–58), po jego śmierci nastąpił stuletni okres chaosu i anarchii w państwie M., zakończony przejęciem władzy nad Marokiem przez boczną linię M. — Wattasydów.
