Martynika

rys. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Martynika,

departament zamorski Francji w Ameryce Środkowej, na wyspie Martynika w Małych Antylach, w środkowej części W. Nawietrznych, między M. Karaibskim a otwartym O. Atlantyckim;

Nazwy: fr. (la) Martinique

Strefa czasowa: GMT -4

Powierzchnia: ok. 1,1 tys. km²

Ludność: 406,1 tys. mieszkańców (2010)

Gęstość zaludnienia: 369,1 os/km² (2010)

Języki: francuski

Państwo macierzyste: Francja

Stolice: Fort-de-France

Oficjalne strony WWW: www.martinique.org (internetowy serwis Urzędu Promocji Martyniki)

Domena internetowa: .mq

Warunki naturalne.

Wyspa w większości wyżynno-górzysta, pochodzenia wulk.; wysokość do 1397 m — czynny wulkan Pelée (na północy wyspy); klimat równikowy wilgotny, średnia roczna suma opadów 1500–2000 mm; liczne krótkie i bystre rzeki; lasy równikowe.

Gospodarka.

PKB wg parytetu siły nabywczej na 1 mieszk. wynosi 14,4 tys. dol. USA (2003). Podstawą gospodarki są usługi (ponad 80% wartości PKB), zwłaszcza obsługa ruchu turystycznego (722 tys. turystów zagr. w 2003, gł. uczestnicy rejsów wycieczkowych; wpływy z turystyki 247 mln dol. USA). Zmniejsza się udział rolnictwa. Grunty orne i plantacje zajmują ok. 30% pow. kraju; uprawa bananów, trzciny cukrowej, ananasów, awokado, melonów, mango, drzew cytrusowych, kwiatów, warzyw; na niewielką skalę hodowla trzody chlewnej, owiec, kóz, bydła; rybołówstwo; eksploatacja lasów; produkcja energii elektrycznej 1,2 mld kW·h (2003); przemysł mięsny, drzewny; maleje produkcja cukru, rośnie — rumu (81,1 tys. hl, 2004); rafineria ropy naft.; strefy wolnocłowe; eksport bananów, przetworów ropy naft., rumu, ananasów; import produktów naft., środków transportu, żywności, różnorodnych dóbr konsumpcyjnych; handel gł. z Francją, Wenezuelą, Niemcami.