Mansart-Hardouin Jules

Mansart-Hardouin

[mãsạ:r arduę̣]

Jules , właśc. J. Hardouin-Mansart, ur. 16 IV 1646, Paryż, zm. 11 V 1708, Marly,

architekt francuski;

kuzyn F. Mansarta (którego nazwisko przybrał 1668 do rodowego Hardouin) i jego uczeń; od 1674 w służbie Ludwika XIV, od 1675 czł. Akad. Architektury, 1686 pierwszy architekt król., 1699 nadintendent budowli król.; jego wielostronna działalność, obejmująca budowle król., prywatne i miejskie odegrała podstawową rolę w rozwoju architektury fr. 2. poł. XVII w. Od 1678 kierował pracami w zespole pałacowym Wersalu: rozbudowa pałacu (1678–89, przy współpracy Ch. Le Bruna), Wielkie Stajnie (1679–86), kaplica pałacowa (1699–1710, zakończona po jego śmierci), oranżeria (1681–85), Grand Trianon (1687–88, stanowi wzór dla licznych naśladownictw) i in.; kościół Inwalidów w Paryżu (1679–1706); inne ważniejsze prace: rozbudowa pałacu w Saint-Germain-en-Laye (1674–82), zespół pałacowo-parkowy w Marly-le-Roi (1687–1703, nie zachowany), oranżeria (1680–83) i przebudowa pałacu w Chantilly (1684–86), kościół Notre Dame w Wersalu (1684–86), założenie i jednolita obudowa Place des Victoires (1685–87) i pl. Vendôme (1698–1701) w Paryżu. M.-H. był jednym z najwybitniejszych architektów fr. i czołowym przedstawicielem barok. klasycyzmu; realizował wielkie przedsięwzięcia budowlane korzystając z pomocy wielu architektów; twórczość jego, odznaczająca się rozmaitością rozwiązań, poczuciem monumentalności, umiarem i bogactwem inwencji, wyraża najpełniej ideały stylu Ludwika XIV.

Wersal, Wielki i Mały Trianon (Francja)

Mansart-Hardouin Jules, Le Brun Charles, Galeria Lustrzana, 1678–84, Wersal (Francja)

Wersal, pałac (Francja)