Mandżurska, Nizina, Nizina Chin Północno-Wschodnich, Dongbei Pingyuan, Songliao,
niz. w Azji Wschodniej, w północno-wschodniej części Chin;
Mandżurska, Nizina
Encyklopedia PWN
rozciąga się południkowo między górami Wielki Chingan na zachodzie, G. Wschodniomandżurskimi na wschodzie, górami Yin Shan na południowym zachodzie; na południu otwarta do Zat. Liaotuńskiej (M. Źółte); na północy wznosi się pasmo Mały Chingan oddzielające N.M. od Niz. Sungaryjskiej; na południu łączy się z Niz. Chińską; powierzchnia 350 tys. km2, dł. ok. 800 km, szer. 150–400 km; stanowi zapadlisko tektoniczne wypełnione trzeciorzędowymi i plejstoceńskimi osadami, gł. aluwialnymi; wys. 50–200 m. Klimat umiarkowany chłodny kontynent., monsunowy; średnia temp. w styczniu od –8°C na wybrzeżu do –20°C we wnętrzu niziny, minim. do –45°C, w lipcu powyżej 20°C, maks. ponad 35°C; opady gł. w półroczu letnim, od 400 mm na północy do 700 mm na wschodzie; wiosną na południu częste burze pyłowe; roślinność leśno-stepowa; duże kompleksy gleb czarnoziemnych; na północnym wschodzie bagna. Ważny region gosp.; gł. uprawy: pszenica, sorgo, soja, buraki cukrowe; złoża ropy naftowej (zagłębie Daqing), węgla kam. (Fushun, Fuxin), rud żelaza (Anshan); rozwinięty przemysł, zwłaszcza hutnictwo żelaza; gł. m.: Shenyang, Anshan, Changchun, Harbin.
