Makuszyński Kornel, ur. 8 I 1884, Stryj, zm. 31 VII 1953, Zakopane,
pisarz, autor książek dla dzieci i młodzieży;
Makuszyński Kornel
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
felietonista i krytyk teatralny wielu pism, m.in. „Słowa Polskiego” i „Rzeczypospolitej” (zbiór Dusze z papieru, t. 1–2 1911); od 1937 członek PAL; wiersze, poematy (Pieśń o Ojczyźnie 1924), powieści, parafrazy baśni arabskie (Awantury arabskie 1913), zbiory felietonów (wybór Kartki z kalendarza 1939, wyd. rozszerzone 1956) i opowieści (Perły i wieprze 1915, O duchach, diabłach i kobietach 1924); wielką i trwałą popularność zyskały jego utwory dla dzieci i młodzieży, w których dyskretny dydaktyzm łączy się z zajmującą fabułą przygodową i lirycznym humorem, przesyconym pogodną afirmacją życia: powieści, w większości zekranizowane (Panna z mokrą głową 1933, Wielka brama 1936, Awantura o Basię 1937, Szatan z siódmej klasy 1937 Szaleństwa panny Ewy, powstała 1940, wyd. 1957), bajki oraz opowieści obrazkowe (ilustracje M. Walentynowicza) o Koziołku Matołku (Przygody... , księga 1–4 1933–34) i małpce Fiki-Miki (cz. 1–3 1935–36) — pierwsze polskie komiksy; wspomnienia Bezgrzeszne lata (1925). W Zakopanem muzeum biograficzne w domu, w którym Makuszyński mieszkał po 1944.
