Luksemburczycy,
naród tworzący podstawową ludność Luksemburga (73% 1995);
Luksemburczycy
Encyklopedia PWN
językiem etnicznym jest, uznawany prawnie od 1984 za narodowy, luksemburski niemiecki, używany obok francuskiego i niemieckiego literackiego; schrystianizowani do końca VI w., są katolikami; w etnogenezie L. najważniejszą rolę odegrali germańscy Frankowie, którzy od V w. asymilowali zromanizowanych Belgów celtyckich; pierwsza ich wspólnota polityczna powstała w XI w., suwerenność od 1815, niezależność od 1867; poczucie etnicznej odrębności L. rozwijało się przez wieki na pograniczu wpływów niemieckich i francuskich, ugruntowało się po II wojnie światowej; dążą do zachowania kulturowej tożsamości, mimo wzrastającego napływu obcokrajowców (30% mieszkańców) i międzynarodowej roli księstwa w Unii Europejskiej; ich tradycyjnymi zajęciami było m.in. hutnictwo, w rolnictwie — uprawa winorośli i hodowla; współcześnie tworzą społeczeństwo silnie zurbanizowane, o najwyższym w Europie dochodzie na jednego mieszkańca.
