Lokry Epizefiryjskie
 
Encyklopedia PWN
Lokry Epizefiryjskie, gr. Lokroí Epizephýrioi,
staroż. miasto na południowym krańcu Włoch (Kalabria);
zał. w VII w. p.n.e. przez Lokrów jako kolonia; L.E. założyły kolonie w południowej Italii: Medmę, Hipponion i Matauros; w połowie VI w. p.n.e. zwycięskie walki graniczne z Krotonem; od V w. p.n.e. w sojuszu z Syrakuzami; 356 p.n.e. przyjęły wygnanego z Syrakuz tyrana Dionizjusza II, 346 p.n.e. powstanie przeciw jego despotycznym rządom zaowocowało demokratyzacją ustroju; 280–270 p.n.e. wspierały Pyrrusa, potem sprzymierzeniec Rzymu; 215 p.n.e. po stronie Hannibala, 205 p.n.e. podbite przez Rzymian przy współudziale mieszkańców; ojczyzna filozofa Timajosa; w L.E. powstał zbiór praw Zaleukosa (jeden z pierwszych spisanych); miasto słynęło też z poezji (Stesichoros).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia