Llywelyn ap Iorwerth
 
Encyklopedia PWN
Llywelyn ap Iorwerth
[uẹlin ap jọruerŧ],
Llywelyn Wielki, ur. 1173, zm. 11 IV 1240, Aberconwy,
książę walijski;
od 1194 lokalny władca w północnej Walii, do 1202 opanował całą północną Walię (Gwynedd); 1210–11 został pokonany przez Jana bez Ziemi, ale wkrótce — korzystając z walk wewn. w Anglii — podporządkował sobie Walię zachodnią, środkową i część południowej; 1218 zasięg jego władzy uznała Anglia; L. ap I. nie negował swej podległości wobec króla ang., ale starał się wzmocnić swą władzę i utrwalić jedność swego państwa; uzyskał od Anglii, papieża i lordów walijskich uznanie syna, Dafydda, za jedynego sukcesora; nie zapobiegło to jednak walkom wewn. po 1240 oraz agresji ang. i 1246–47 państwo uległo destrukcji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia