Łęczna

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Łęczna,

m. powiatowe w województwie lubelskim, na pograniczu Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej, Płaskowyżu Świdnickiego i Obniżenia Dorohuckiego, na pr. brzegu Wieprza, przy ujściu Świnki, w otoczeniu Nadwieprzańskiego Parku Krajobrazowego.

Ludność miasta: ogółem — 18,9 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 993,9 os/km² (2019)

Powierzchnia: 19 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 22°52′E, szerokość geograficzna: 51°17′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1467

Oficjalne strony WWW: www.leczna.pl

Osada w XIV w., prawa miejskie 1467; od XVI w. jeden z największych w kraju ośr. handlu końmi i bydłem; od 1674 miejsce wielokrotnych posiedzeń Sejmu Żydów Korony; od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; w XIX w. rozwój drobnego przemysłu; znany ośr. chasydzki skupiony wokół cadyka Szlomo Lejba; w czasie okupacji niem. 1942–43 hitl. obóz pracy przymusowej dla Żydów z Polski, Czech i Niemiec (przeciętnie 1,2 tys. osób, część zamordowano na miejscu, pozostali wywiezieni do obozów w Piaskach i Trawnikach); VI–XI 1942 getto (ponad 3 tys. osób, ok. 1 tys. rozstrzelanych w Ł., pozostali wywiezieni do obozu pracy przymusowej w Trawnikach); rejon działań partyzanckich. Od 1976 rozbudowa miasta w związku z budową Lubel. Zagłębia Węglowego. Od 1999 siedziba powiatu. Zakłady szwalnicze, odzieżowe, spoż., drzewne, materiałów budowlanych; muzeum regionalne; późnorenesans. kościół parafialny (1618–31, przebudowany po 1730). W pobliżu Ł. w Bogdance kopalnia węgla kamiennego.