Labid Ibn Rabi’a, Labīd Ibn Rabī ‘a, ur. w 2. poł. VI w., zm. ok. 660,
poeta arabski;
Labid Ibn Rabi’a
Encyklopedia PWN
autor jednej z mu’allak — najsłynniejszych poematów staroarab., wg legendy wyszytych złotem na jedwabiu i zawieszonych w świątyni Al-Kaba w Mekce; jego utwór, wierny obraz realiów życia arab. koczowników, w doskonały sposób zachowuje wzory liryki beduińskiej; twórczość Labid Ibn Rabi’a, powstała w czasach przedmuzułm., zawiera wiele elementów świadczących o monoteistycznych poglądach poety; po nadejściu islamu prawdopodobnie przyjął nową religię, przestał jednak tworzyć; pol. przekłady w Siedem kasyd staroarabskich (1981).
