Kudliński Tadeusz, ur. 10 XI 1898, Kraków, zm. 7 X 1990, tamże,
powieściopisarz, krytyk literacki i teatralny;
Kudliński Tadeusz
Encyklopedia PWN
związany z krak. środowiskiem kult.; w czasie okupacji niem. działacz organizacji katol. Unia, 1941 współorganizator Teatru Rapsodycznego; 1948–55 więziony z powodów polit., 1958 zrehabilitowany; autor m.in. powieści Wygnańcy Ewy (1932), w której ukazał kryzys wartości towarzyszący rozwojowi cywilizacji urb.-techn., hist. cyklu powieściowego Rumieńce wolności (1937) i Uroki (t. 1–2 1938), opowiadań; liczne prace o teatrze, m.in. Rodowód polskiego teatru (1972), Vademecum teatromana (1973, wyd. 4 rozszerzone 1985); wspomnienia Młodości mej stolica (1970, wyd. 2 rozszerzone 1984), Starość nie radość (wyd. pośmiertne 1992).
