Kuba, Bakuba, nazwa własna Buszongo,
lud afryk. zamieszkujący Demokr. Rep. Konga;
Kuba
Encyklopedia PWN
ok. 300 tys. (lata 90. XX w.); język z grupy bantu; są wśród nich katolicy i protestanci, również wyznawcy synkretycznych religii afrochrześcijańskich, część zachowuje dawne wierzenia; na początku XVII w. utworzyli państwo Kuba; największy rozwój przeżywało ono w 2. połowie XVIII w., a przyczynił się do tego rozwój handlu z Katangą i Angolą oraz korzystne zmiany w rolnictwie — wprowadzenie upraw kukurydzy i manioku; w końcu XIX w. uległo Belgom; u K. organizacja społeczna opiera się na egzogamicznych rodach matrylinearnych; istnieją zinstytucjonalizowane grupy wieku z własnym majątkiem i przywódcami; rodziny są monogamiczne, tylko wodzowie mogą mieć kilka żon; stosuje sie zwyczajową „opłatę” za żonę; praktykują lewirat (wdowę poślubia brat jej zmarłego męża); inicjacji chłopców towarzyszy obrzezanie; podstawą utrzymania jest rolnictwo; bogate i dawne tradycje rzemiosła (tkactwo, obróbka metali); wspaniała sztuka, bardzo znane są drewniane rzeźby przedstawiające kolejnych królów, rzeźby w kości słoniowej, maski używane podczas obrzędów i tańców.
