Komunistyczna Partia Zachodniej Białorusi (KPZB), Kamunistỵcznaja pạrtyja Zachọdniaj Biełarụsi,
białoruska partia polit., zał. 1923, autonomiczna część KPP, działała nielegalnie na Wileńszczyźnie, Nowogródczyźnie, Polesiu i Białostocczyźnie;
Komunistyczna Partia Zachodniej Białorusi
Encyklopedia PWN
działała nielegalnie w woj.: wil., nowogródzkim, poleskim i części białostockiego; w programie, bardziej niż KPP, akcentowała kwestię samookreślenia narodów; 1923–31 propagowała hasło przyłączenia Białorusi Zachodniej do sowieckiej Białorusi, a grupa powstała 1925 wskutek secesji postulowała powstanie zbrojne wsparte przez Armię Czerwoną; KPZB organizowała strajki, kampanie wyborcze, obchody świąt i rocznic rewolucyjnych; pod jej wpływem była Hromada; ok. 4 tys. czł. (1934), w tym 88% chłopi; gł. działacze: Ł. Aronsztam, J. Łohinowicz, S. Miller, L. Rodziewicz; organy prasowe: „Balszawik”, „Czyrwony sciah”, „Pad sciaham kamunizmu”; 1938 rozwiązana wraz z KPP.
