Jordaens Jacob

Jordaens

[jordạ:ns]

Jacob , ur. przed 20 III 1593 (data chrztu), Antwerpia, zm. 18 X 1678, tamże,

flamandzki malarz, projektant tapiserii i rysownik.

Jeden z najwybitniejszych, oprócz P.P. Rubensa i A. van Dycka, przedstawicieli flamandzkiego malarstwa barok.; działał w Antwerpii, uczeń A. van Noorta; w młodzieńczych pracach stosował efekty luministyczne (wpływy Caravaggia), późniejsza twórczość pozostawała pod wpływem Rubensa, z którym współpracował; obrazy rodzajowe, mitol. (Pan i Syrinks 1618), alegoryczne (Alegoria obfitości, ok. 1630), rel. (Święta Rodzina — Muzeum Nar. w Warszawie), portrety, kartony do tapiserii; malarstwo dekoracyjne (Triumf Fryderyka Henryka Ks. Oranii dla pałacu Huis ten Bosch w Hadze — szkic w Muzeum Nar. w Warszawie). W 1612–25 w malarstwie Jordaensa wystąpiły skłonności do realist. traktowania postaci oraz zamiłowanie do wypełniania płaszczyzny obrazu dużymi figurami. W późniejszych pracach (1625–50) kompozycja stała się mniej stłoczona, koloryt bardziej subtelny i zharmonizowany. Twórczość Jordaens’a była silnie związana z tradycją rodzimą; sceny rel. i mitol. często przedstawiał jako wydarzenia współcz., których bohaterem był lud flamandzki; indywidualność Jordaensa najlepiej ukazują obrazy będące pochwałą żywiołowej radości życia: sceny uczt (Święto fasolowe), sceny z satyrem wśród chłopów, obrazy ilustrujące flamandzkie przysłowia lud. (Jak śpiewali starzy, tak gwiżdżą młodzi).

Jordaens Jacob, Czterech Ewangelistów, 1617/18 — Luwr, Paryż.