Jiménez Lozano José

Jiménez Lozano

[himẹnes losạno]

José, ur. 13 V 1930, Langa (prow. Ávila), zm. 9 III 2020, Valladolid,

hiszp. eseista i pisarz;

w swej publicystyce analizował i przewartościowywał duchową spuściznę hiszp. chrześcijaństwa (m.in.: Un cristiano en rebeldía 1963, Meditación española sobre la libertad religiosa 1966, La ronquera de fray Luis y otras inquisiciones 1973, Guía espiritual de Castilla 1984), głosząc pochwałę wielokulturowej tradycji Hiszpanii (Nosotros los judíos 1961, Sobre judíos, moriscos y conversos 1982); jako prozaik J.L. uprawiał tradycyjną powieść obyczajową, koncentrując się na dylematach moralnych postaci poddawanych naporowi historii (np.: Historia de un otoño 1971, El sambenito 1972, Parábolas y circunloquios de Rabí Isaac ben Yehuda 1985, El grano de maíz rojo 1989), pisał też opowiadania i poezje (Tantas devastaciones 1996, El tiempo de Eurídice 1996); wyróżniony m.in. Nagrodą Cervantesa (2002).