Imperium Galliarum
 
Encyklopedia PWN
Imperium Galliarum,
zachodnia część cesarstwa rzymskiego (Galia, Brytania i przejściowo Hiszpania), która 260–274 znalazła się pod panowaniem uzurpatorów;
nie byli oni w stanie zdobyć władzy nad całym cesarstwem ze względu na napór barbarzyńców na granicy nad Renem, a podobne kłopoty nad limes naddunajskim uniemożliwiały prawowitym cesarzom (Galienus, Klaudiusz Gocki) zlikwidowanie rebelii; Imperium Galliarum powstało w wyniku buntu Postumusa przeciwko Galienusowi i jego synowi, Saloninowi, nie potrafiącym obronić Galii przed najazdem Alemanów; cesarzami Imperium Galliarum byli: Postumus (panował 260–269), Lelianus (269), Marius (269), Wiktorynus (269–270), Tetrykus (270–274); ich działalność koncentrowała się na obronie granicy nad Renem; 274 cesarz Aurelian zlikwidował Imperium Galliarum, unifikując je z powrotem z pozostałą częścią cesarstwa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia