Henryk IV, z dyn. salickiej, ur. 11 XI 1050, Goslar(?), zm. 7 VIII 1106, Lüttich (ob. Liège),
król niem. od 1056, cesarz rzym.-niem. od 1084, syn Henryka III;
Henryk IV
Encyklopedia PWN
stłumił wielkie powstanie Sasów 1073–75, zakończone zwycięstwem nad rz. Unstrutą; rozpoczął walkę o inwestyturę; z papieżem Grzegorzem VII; wyklęty, upokorzył się przed nim w Kanossie 1077, ale 1084 zmusił go do opuszczenia Rzymu; choć przeciwnicy Henryka IV w Niemczech powołali Rudolfa Szwabskiego na antykróla, zdołał wyjść zwycięsko z wojny domowej; obłożony ponownie 1102 klątwą przez papieża Paschalisa II, opuszczony przez najbliższych, został wzięty do niewoli przez syna, Henryka V i 1105 zmuszony do abdykacji.
Ilustracje
Henryk IV przybywa do Kanossy, miniatura z pocz. XIV w.fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Henryk IV w Kanossie błaga papieża Grzegorza VII o przebaczenie , miniatura — Bibliotheca Apostolica Vaticana, Rzym fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
