Henryk I Brodaty

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Henryk I Brodaty, z dynastii Piastów, ur. ok. 1168, zm. 19 III 1238, Krosno Odrzańskie,

książę pol., syn Bolesława Wysokiego, mąż św. Jadwigi, ojciec m.in. Henryka II Pobożnego;

od 1201 władca dzielnicy wrocł., ok. 1210 zdobył wschodnią część Łużyc; 1217 zawarł przymierze z Władysławem Laskonogim; 1227 ciężko ranny w czasie zjazdu w Gąsawie; po śmierci Leszka Białego toczył walki z Konradem I Mazow. o Kraków i opiekę nad synem Leszka Białego, Bolesławem V Wstydliwym; 1229 rozciągnął władzę opiekuńczą nad księstwem opolskim; 1232 opanował dzielnicę krak. i podporządkował księstwo sandomierskie; 1234, po walce z Władysławem Odonicem, opanował południową i zachodnią Wielkopolskę; rozwijał górnictwo, organizował kolonizację na prawie niem., sprowadzał osadników niem.; zakładał klasztory.

Bibliografia

B. ZIENTARA Henryk Brodaty i jego czasy, Warszawa 1975.