Hasab asz-Szajch Dżafar, Ḥasab aš-Šayh Ǧa‘far, ur. 1942, Al-Majmuna,
poeta arabski z Iraku;
Hasab asz-Szajch Dżafar
Encyklopedia PWN
źródłem jego poezji jest życie codzienne oglądane przez pryzmat historii kultury; ważnymi elementami symboliki są zwyczaje lud., tradycja arabska i przedmuzułmańska oraz doświadczenie mistyczne (sufickie); zbiory poet., m.in. Nachlat Allah [‘boża palma’] (1969), Zijarat as-sajjida as-sumarijja [‘wizyta sumeryjskiej damy’] (1974) oraz autobiografia Ramad ad-darwisz (1987); tłum. z języka ros. — wydał m.in. zbiory poezji W. Majakowskiego, S. Jesienina i A. Błoka; pol. przekł. utworów H. asz-Sz. Dż. w „Literaturze na Świecie” 1975 nr 11.
