Handke Peter
 
Encyklopedia PWN
Handke Peter Wymowa, ur. 6 XII 1942, Griffen,
austriacki prozaik, dramatopisarz i eseista;
związany z Forum Stadtpark; eksperymentator języka i formy; rozgłos zdobył „sztukami mówionymi” (Publiczność zwymyślana 1966, przekład polski „Dialog” 1969 nr 6, Kaspar 1968, przekład polski „Dialog” 1970 nr 10), w których eliminując fabułę skupiał uwagę na warstwie językowej utworu; powieściami Krótki list na długie pożegnanie (1972, wyd. pol. 1975) i Pełnia nieszczęścia (1972, wyd. pol. 1975) zapoczątkował renesans subiektywizmu w literaturze niemieckojęzycznej; w Nachmittag eines Schriftstellers (1987) i Die Abwesenheit. Ein Märchen (1987) ukazał daremność poszukiwania ideału w powszechnym bezładzie; krytykę języka jako środka komunikacji międzyludzkiej podjął w sztuce Das Spiel vom Fragen (1989); w powieści In einer dunklen Nacht ging ich aus meinem stillen Haus (1997) wyraził sceptycyzm wobec możliwości „opowiedzenia” świata; 2019 Nagroda Nobla.
Bibliografia
Z. Światłowski Peter Handke. Niepokojący talent, Rzeszów 1993.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia