Gunna zjawisko

Gunna zjawisko

[z. gana],

fiz. powstawanie oscylacji natężenia prądu elektr., przepływającego przez jednorodną próbkę półprzewodnika, pod wpływem silnego pola elektr. przyłożonego do próbki;

obserwowane w kryształach arsenku galu, GaAs. Pod wpływem silnego pola elektr. energia kinetyczna elektronów w pasmie przewodnictwa wzrasta powyżej energii ich ruchu termicznego (odpowiadającego danej temperaturze) i część elektronów zostaje przeniesiona do wyższej części pasma, gdzie ich ruchliwość jest znacznie mniejsza. Prowadzi to do wystąpienia tzw. ujemnej oporności dynamicznej próbki w pewnym zakresie przykładanego do niej napięcia, tj. do zmniejszania się natężenia prądu płynącego przez próbkę ze wzrostem napięcia. Przypadkowe fluktuacje gęstości ładunku prowadzą wówczas do wytworzenia się w próbce obszaru (domeny) silnego pola, który przemieszcza się wzdłuż próbki w kierunku jednej z elektrod, gdzie zanika. Periodyczne tworzenie się i ruch domen powoduje oscylacje natężenia prądu, których częst. w przypadku GaAs jest rzędu 10⁹–10¹⁰ Hz. Z.G. wykorzystuje się w elektronice, gł. do generacji i wzmacniania sygnałów elektr. bardzo wysokiej częst.; zostało odkryte 1963 przez bryt. fizyka J.B. Gunna.