Groningen
m. w północno-wschodniej Holandii, w pobliżu wybrzeża M. Północnego;
[chrọ:nıŋən] 
,
, Groningen
Encyklopedia PWN
wzmiankowane w XI w.; w średniowieczu własność biskupów Utrechtu; od XIII w. czł. Hanzy; od 1579 czł. unii utrechckiej; 1594 włączone do Rep. Zjednoczonych Prowincji. ważny ośrodek przem.; przemysł chem. (tworzywa sztuczne, farm.), papierniczy, spoż. (przetwórnie importowanej kawy i herbaty), poligraficzny; ośrodek handlowy regionu roln.; port śródlądowy połączony kanałami: Eems z m. Delfzijl nad M. Północnym, Księżniczki Małgorzaty z m. Leeuwarden; węzeł kol. i drogowy; port lotn.; uniw. (zał. 1614) z biblioteką (zał. 1615); muzea, m.in. mor.; kościoły: Św. Marcina (XIII, XV–XVI w.), A-Kerk (XV, XVIII w.), Noorderkerk (1665), zabytkowe budowle municypalne i kamienice. 21 km na wschód od Groningen — Slochteren, gł. ośr. wydobycia gazu ziemnego w kraju.
