Górkowa Elżbieta, zw. Halszką z Ostroga, ur. 19 XI 1539, Ostróg (Ukraina), zm. 1582, Dubno (tamże),
córka kniazia E. Ostrogskiego (zm. 1539) i Beaty (z domu Kościeleckiej), wojewodzina poznańska;
Górkowa Elżbieta
Encyklopedia PWN
dziedziczka ogromnego majątku na Wołyniu i Ukrainie, który stał się przedmiotem zabiegów jej matki, opiekuna — stryja kniazia K.W. Ostrogskiego, a także Zygmunta II Augusta, obawiającego się przejścia tych dóbr w ręce magnatów koronnych; 1553 bez zgody matki poślubiona kniaziowi D. Sanguszce, a po jego zamordowaniu 1554, ponownie bez zgody matki (umieściła córkę w klasztorze), 1555 Ł. Górce, następnie — za zgodą matki — ks. S. Słuckiemu; 1559 z polecenia króla oddana Górce, który uwięził żonę w zamku w Szamotułach („wieża czarnej księżniczki”); po jego śmierci 1573 przewieziona do Dubna, pozbawiona majątku, resztę lat przeżyła w stanie depresji psychicznej; bohaterka utworów literackich.
