Gomulicki Wiktor
 
Encyklopedia PWN
Gomulicki Wiktor, pseud. Fantazy, ur. 17 X 1848, Ostrołęka, zm. 14 II 1919, Warszawa,
ojciec Juliusza Wiktora, poeta, powieściopisarz, eseista, krytyk literacki, badacz dziejów Warszawy, bibliofil i kolekcjoner.
Współpracownik i redaktor wielu pism warsz., m.in. „Kuriera Codziennego”, „Muchy”, „Kolców”, „Prawdy”; gł. tematyką twórczości Gomulickiego są obrazy ze współcz. życia i przeszłości różnych środowisk Warszawy; wiersze (np. Głodnego nakarmić, El mole rachmim), poematy (W kamienicy Pod Okrętem 1886–87), zbiory opowiadań (Przy słońcu i przy gazie 1888), powieści współcz. (Ciury 1904) i hist. (Cudna mieszczka 1897, Miecz i łokieć 1903), szkice hist. (Opowiadania o starej Warszawie, seria 1–3 1900–09, wyd. poprawione 1960); ponadto liryki refleksyjno-filoz., pokrewne w stylu fr. parnasizmowi (Poezje 1886, Światła 1919), szkice historycznolit. (Kłosy z polskiej niwy 1912), przekłady; popularna powieść wspomnieniowa Wspomnienia niebieskiego mundurka (1906); Wybór opowiadań (1961), Poezje wybrane (1978).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia