Golub-Dobrzyń

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Golub-Dobrzyń,

miasto powiatowe w województwie kujawsko-pomor., w Dolinie Drwęcy, nad Drwęcą.

Ludność miasta: ogółem — 12,6 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 570,4 os/km² (2019)

Powierzchnia: 8 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 19°03′E, szerokość geograficzna: 53°07′N

Data założenia miasta: 1951

Prawa miejskie: nadanie praw — 1951 (miasto powstałe z połączenia miast Golubia i Dobrzynia)

Oficjalne strony WWW: www.golub-dobrzyn.pl

powstał 1951 z połączenia miast Golubia i Dobrzynia; Golub — osada wiejska wzmiankowana 1254, własność biskupów kujawskich, 1293 odstąpiona Krzyżakom, którzy 1300 zał. tu miasto; 1464 przyłączony do Polski (Prusy Król.), starostwo niegrodowe; od 1772 w zaborze pruskim (1807–15 w Księstwie Warsz.); od 1900 połączenie kolejowe. Dobrzyń powstał jako przedmieście krzyżackiego Golubia; prawa miejskie 1789–1870 i od 1919; od 1793 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; od 1999 siedziba powiatu. Ośr. usługowy z niewielkim przemysłem (spoż., drzewny, materiałów bud., metal.); ośr. turyst. i kult.; Muzeum Regionalne Ziemi Dobrzyńskiej; got. kościół (1293–1350); zamek (ok. 1300–1330), miejsce dorocznych turniejów rycerskich i krasomówczych; fragmenty murów miejskich (po 1300 i po 1422); got. kościół (ok. 1320–1350); klasycyst. kościół (1823); domy z XVII, XVIII w.