Galápagos, Wyspy Żółwie, Islas Galápagos, Archipiélago de Colón,
grupa ekwadorskich wysp we wschodniej części Oceanu Spokojnego, ok. 1000 km na zachód od wybrzeży kraju;
Galápagos
Encyklopedia PWN
pow. 7,8 tys. km2, 24 tys. mieszk. (2008); największe wyspy: Isabela (Albemarle, pow. 4,3 tys. km2), Santa Cruz (Chaves, Indefatigable), Fernandina (Narborough), San Salvador (Santiago, James), San Cristóbal (Chatham); stanowią terytorium Galápagos; ośrodek administracyjny Puerto Baquerizo Moreno (na wyspie S. Cristóbal). Wyspy górzyste, pochodzenia wulk.; klimat równikowy dość chłodny (wpływ zimnego Prądu Peruwiańskiego) i suchy. Niżej położone obszary wysp są pokryte suchą sawanną ze znaczną ilością kaktusów, wyżej występują wiecznie zielone lasy, szczyty górskie porasta roślinność trawiasta, w faunie bogactwo gat. endemicznych; zróżnicowanie niektórych gat. na poszczególnych wyspach (np. łuszczaki Geospizinae, które posłużyły Ch.R. Darwinowi za dowód ewolucji gatunków); bardzo rzadki lądowy legwan Conolopus subcristatus; całkowity brak płazów i ryb słodkowodnych. Park Narodowy Galápagos; na wyspie S. Cruz Międzynar. Stacja Badań Biologicznych im. Ch.R. Darwina. Ludność Galápagos trudni się gł. rolnictwem (uprawa kawy, trzciny cukrowej, drzew cytrusowych i ziemniaków, hodowla bydła), rybołówstwem oraz obsługą stacji nauk. i turystów.
Historia. Odkryte 1535 przez Hiszpanów, do 1832 nie zamieszkane; od 1832 w posiadaniu Ekwadoru; 1835 odwiedził je Ch.R. Darwin podczas swojej podróży badawczej; podczas II wojny światowej USA zbudowały na wydzierżawionym na 99 lat terenie jednej z wysp — wojsk. bazę lotn. i morską.
