Fangrat Tadeusz, ur. 2 III 1912, Łódź, zm. 8 VI 1993, Warszawa,
poeta, tłumacz, fraszkopisarz;
Fangrat Tadeusz
Encyklopedia PWN
od ok. 1936 zamieszczał wiersze w pismach, m.in. 1938–39 w łódzkich „Osnowach Literackich”; współpracownik Pol. Radia w Łodzi (autor cyklu Wesołe dymki); żołnierz kampanii wrześniowej, 1939–45 na Węgrzech, początkowo w obozach dla internowanych, następnie w Budapeszcie pracował w redakcjach pism dla uchodźców pol. (m.in. w „Tygodniku Polskim”), gdzie zamieszczał własne wiersze i tłumaczenia poezji węgierskiej; 1946–49 na placówce dyplomatycznej w Budapeszcie; po powrocie do kraju poświęcił się twórczości lit.; 1962–77 sekretarz generalny Tow. Przyjaźni Pol.-Indyjskiej; opublikował zbiory fraszek o charakterze epigramatów bądź kalamburów (m.in.: Nas-troje 1959, Dobre ziółka 1968, Sto pociech 1991), utwory dla dzieci i młodzieży (Igraszki z krainy fraszki 1975); publikował na łamach czasopism satyrycznych i dziecięcych; tłumacz literatury węgierskiej (m.in.: A. József, E. Ady, S. Gergely, S. Petöfi, F. Karinthy).
