Ertebølle kultura
 
Encyklopedia PWN
Ertebølle kultura,
archeol. kultura rozwijająca się od końca V do III tysiącl. p.n.e. na terenach Danii, północnych Niemiec, południowej Szwecji i w Polsce na zachodnim i środkowym wybrzeżu (miejscowość Dąbki, woj. zachodniopomor.)
początkowo kultura o mezolitycznym, zbieracko-łow.-rybackim charakterze gospodarki, później pojawiły się elementy typowe dla neolitu (ostrodenne naczynia gliniane, początki chowu zwierząt i rolnictwa); narzędzia kam. (gładzone siekiery), krzemienne (ciosaki, przekłuwacze, zbrojniki mikrolityczne — trapezy, romby), rogowe i kościane (harpuny, motyki, sztylety, toporki, ostrza, haczyki do wędek), drewniane (pławiki do sieci, wiosła, szufle, łuki, tępo zakończone strzały); gospodarka silnie związana z wybrzeżem mor. (muszlowe śmietniska); nazwa od stanowiska Ertebølle (Jutlandia) w Danii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia