Epipolaj

Epipolaj, gr. Epipolaí, rzym. Epipolae,

płaskowyż na Sycylii, górujący od zachodu nad Syrakuzami, o ogromnym znaczeniu strategicznym, gdyż jego zdobycie odcinało miasto od wnętrza wyspy;

gł. teren walk w trakcie wyprawy ateńskiej (415–413 p.n.e.); włączony w obręb fortyfikacji miejskich przez Dionizjusza I (405–367 p.n.e.); ich zajęcie 211 p.n.e. przez Marcellusa przesądziło o zdobyciu Syrakuz.