Epidaur

Epidaur, Epịdawros, Epídauros,

m. w staroż. Grecji, w Argolidzie, w północno-wschodniej części płw. Peloponez, na południowy wschód od Koryntu.

Od VI w. p.n.e. słynny ośr. kultu Asklepiosa z zakładem leczn. (źródła leczn.); w okresie rzym. stracił znaczenie. Wykopaliska (gr. 1881–1951 z przerwami, fr. 1941–46) odsłoniły ruiny świętego okręgu; najważniejsze: propyleje północne (III w. p.n.e.), świątynia Asklepiosa (stylobat 23,06 × 11,76 m) wg projektu Teodora z Samos z ok. 370 p.n.e., tolos (średnica 21,68 m) na planie doryckiego peripterosu (z koryncką kolumnadą wewnątrz) o niejasnej funkcji, wg projektu Polikleta mł. (ok. 360–320 p.n.e.); abaton (sypialnia dla pacjentów oczekujących cudownego uzdrowienia podczas snu) w kształcie długiej (70 m) stoa z IV w. p.n.e.; stele dziękczynne wyleczonych; w sąsiedztwie okręgu — katagogejon (rodzaj hotelu) z IV w. p.n.e., gimnazjon z palestrą, stadion (dł. bieżni 181,1 m), łaźnie Asklepiosa (II w. n.e.) i najlepiej zachowany gr. teatr (średnica orchestry 20,28 m) dla ok. 14 tys. widzów, o wspaniałej akustyce, wg projektu Polikleta mł. (ok. 300 p.n.e.); w teatrze co 4 lata agony sport.-dram., zw. Asklepiami; ob. w teatrze coroczne festiwale sztuk antycznych; zespół wpisany na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO; część zabytków z wykopalisk w miejscowym muzeum.

Epidaur, teatr (Grecja)