Ekwadorczycy
 
Encyklopedia PWN
Ekwadorczycy,
latynoamer. naród w andyjskiej części Ameryki Południowej, kształtujący się w granicach państwa Ekwador;
jego wewnętrzna struktura składa się z kilku kategorii etnorasowo-klasowych, dlatego określa się go obecnie jako naród o charakterze wieloetnicznym, wielokulturowym i wielojęzycznym; najwyższą pozycję zajmują Blancos — ludzie o dominacji europejskich cech rasowych, mówiący po hiszpańsku, zamieszkujący miasta i usytuowani w górnych warstwach społecznych (ok. 10%); główny nurt narodu stanowią hiszpańskojęzyczni Metysi (Mestizos) wywodzący się z mieszanych związków indiańsko-europejskich, zamieszkujący miasta i małe miasteczka, pracujący na roli, w przemyśle i usługach (ok. 40%); w regionach nadmorskich żyją także Afroekwadorczycy (Murzyni i Mulaci), będący potomkami niewolników (ok. 10%); prawie 40% mieszkańców Ekwadoru stanowią Indianie, przede wszystkim andyjscy Keczua (Kiczua), którzy choć podzieleni na szereg grup regionalnych, mocno dziś akcentują swój odrębny status etniczny i domagają się uznania swej odrębności w ramach obywatelskiego społeczeństwa wielonarodowego; religią większości E. jest katolicyzm z pewnymi elementami pochodzenia indiańskiego widocznymi w ludowych rytuałach, zyskuje także na znaczeniu protestantyzm.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia