Drohiczyn

Drohiczyn,

miasto w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, na pograniczu Wysoczyzny Drohiczyńskiej i Podlaskiego Przełomu Bugu, na pr. brzegu rzeki.

Ludność miasta: ogółem — 2 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 123,1 os/km² (2019)

Powierzchnia: 16 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 22°39′E, szerokość geograficzna: 52°24′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1498

Oficjalne strony WWW: www.drohiczyn.pl

W XI w. gród na granicy z Mazowszem; wzmiankowany 1142; ośr. dalekosiężnego handlu na szlaku z Rusi do Polski; od pocz. XII w. należał do książąt ruskich, na pocz. XIII w. do Konrada I Mazowieckiego, następnie do Księstwa Halicko-Wołyńskiego i od 1280 do Księstwa Litew., 1569 przyłączony do Korony; prawa miejskie 1498; 1566–1795 stol. woj. podlaskiego; od 1795 w zaborze pruskim; 1807 prawobrzeżna część Drohiczyna włączona do Rosji, lewobrzeżna — do Księstwa Warsz., od 1815 do Królestwa Pol.; od 1918 w Polsce; IX 1939–41 pod okupacją sowiecką, VI 1941–44 pod okupacją niem., 1941–42 getto (ok. 700 osób, większość zginęła w obozie zagłady w Treblince); teren działalności partyzantki AK i sowieckiej. Ośr. usługowy dla rolnictwa; drobne przetwórstwo drzewne i rolno-spoż.; stolica diecezji drohiczyńskiej Kościoła rzymskokatol.; Wyższe Seminarium Duchowne; późnobarok. zespół klasztorny Benedyktynek (1744), cerkiew (XVIII w.), barok. kolegium Jezuitów (później Pijarów, 1661–1710, kościół 1696–1709, obecnie katedra), barok. klasztor Franciszkanów (kościół XVIII w., budynek klasztorny przebudowany XIX–XX w.).

Drohiczyn, Święto Objawienia Pańskiego w Kościele prawosławnym, obrzęd poświęcenia wody